Лечити или исцелити?
Стварност „маскембалске пандемије“ заиста личи на рат против „невидљивог непријатеља“. За нешто више од годину и по дана, испоставило се да су плаћеници фармаколошких компанија и Рокфелерове фондације, који од почетка 20. века инсистирају на вакцинама и лековима, успели да пониште теорију о вирусима. Сада су вируси паметнији од људи, отпорни на све услове, непредвидљиви, иако изоловани нико их није видео, заразнији него икад, раширени унедоглед и према проценама фармаколога никад неће напустити људски род. Не зна се да ли су природни или вештачки, нити где се све налазе. Када се организам „зарази“, а сви организми су уникати, већином се одлази код лекара и добије лек или вакцина. То се чини са неограниченим поверењем у лекара и лек, мада пацијент најчешће не зна шта се у леку налази, где ће отићи и на шта ће у организму утицати – како ће га тај организам примити. У тренутној пандемијској ситуацији, из аспекта моћи мисли и моћи вере, може се рећи: ако човек верује да постоји вирус (чак и када не постоји) највероватније ће се заразити; ако човек верује лекарима и вакцини, највероватније ће вакцинисан бити срећан када није на респиратору; ако верује у моћ респиратора (а стигао је протоколарно до њега) – бориће се за живот, с вероватноћом да ће преживети мањом од 50 одсто. Иако је проценат смртности од Ковида 19 мања 0,91 одсто, Земља је према прогнозама фармацеута постала опасна по живот.